Wat maakt iemand een goede voorouder? Roman Krznaric stelt dat we in een tijd leven waarin korte termijn denken – de Tyranny of the Now – de langetermijnbelangen van mens en planeet overschaduwt. Hij biedt een krachtig pleidooi voor intergenerationeel denken, een manier van leven en handelen waarin de rechten en belangen van toekomstige generaties net zo zwaar wegen als die van nu.

Een van de verhalen die mij het meest heeft geïnspireerd, is dat van de Iroquois Confederatie. Deze inheemse volkeren hadden in hun grondwet het principe verankerd dat elke belangrijke beslissing moest worden genomen met het oog op de impact op de volgende zeven generaties. Dit principe werd ook wel de "Children’s Fire" genoemd – een heilig vuur dat voortdurend brandde in het centrum van politieke besluitvorming, als herinnering dat geen beslissing ooit het leven van kinderen, nu of in de toekomst, mag schaden. Dit beeld – het vuur als moreel kompas – is wat mij telkens weer terugbrengt bij de essentie van duurzaam bouwen: volledige verantwoordelijkheid, niet alleen voor jezelf, maar voor het geheel en voor alles wat nog moet komen.

Krznaric ontwikkelt in het boek zes pijlers van langetermijndenken:

Deep Time Humility – het besef dat we slechts een stipje zijn op de tijdlijn van de aarde, en dat onze invloed veel verder reikt dan ons eigen leven.

Legacy Mindset – de wens om een positieve erfenis achter te laten, niet alleen voor directe nazaten, maar voor het grotere geheel.

Intergenerational Justice – het ethische principe dat toekomstige generaties recht hebben op een leefbare wereld.

Cathedral Thinking – het vermogen om projecten te starten die pas voltooid worden lang nadat wij er niet meer zijn, zoals middeleeuwse kathedralen of herbebossingsinitiatieven.

Holistic Forecasting – het systemisch denken in scenario’s en langetermijneffecten, voorbij winstmodellen en spreadsheets.

Transcendent Goal – het formuleren van doelen die groter zijn dan individueel of sectoraal belang: doelen die collectief, ecologisch en existentieel zijn.

Wat ik waardevol vind, is hoe Krznaric steeds verbinding maakt tussen filosofie, geschiedenis en activisme. Hij haalt inspiratie uit het werk van Jonas Salk, de uitvinder van het poliovaccin, die ooit vroeg: Are we being good ancestors? Maar ook uit inheemse wijsheid, toekomststudies en ethiek. Het boek nodigt uit tot actie, maar zonder schreeuwerigheid. Het is eerder een zacht fluisterende stem die je uit je comfortzone trekt – richting radicale verantwoordelijkheid. Niet makkelijk, wel nodig!

Binnen AMORV resoneert dit boek diep. Het raakt aan ons denken over regeneratief ontwerpen, systemische verandering en de kracht van architectuur en kunst als dragers van lange termijn betekenis.